Franciszek
BORGIASZ ANTONI LUDWIK PAWEŁ lekarz, dr medycyny, ur.25.01.1892r. w Warszawie jako syn Antoniego Aleksandra urzędnika Warszawsko Terespolskiej Kolei ¬elaznej i Jadwigi Kowalskiej .Żonaty z Anną Anicettą z Wróblewskich, zmarł bezpotomnie 1 lipca 1973r. w Żyrardowie. Był ostatnim z gałęzi rodu Rodziewiczów pochodzących z Chorążyc w pow.trockim, herbu Jastrzębiec. Szkołę średnią ukończył w Warszawie a medycynę studiował na Uniwersytecie Warszawskim, dyplom lekarski z odznaczeniem uzyskał w Rostowie nad Donem w 1916r. W latach 1919-20 pracował jako asystent wolontariusz w klinice chorób skórnych Uniwersytetu Paryskiego, w szpitalu Broca w Paryżu a także studiował choroby skórne w Londynie w Middessex Hospital. W 1921r. został mianowany asystentem etatowym Miejskiego Szpitala Dermatologicznego św.Łazarza w Warszawie gdzie pracował przez 4 lata .Poza pracą szpitalną przyczynił się do rozwoju społecznej służby zdrowia przystępując do tworzonej wówczas organizacji Pomocy Lekarskiej dla pracowników pąństwowych w której pracował przeszło 12 lat w charakterze specjalisty dermatologa.

W latach 1924- 1937r szkolił pierwsze zastępy dyplomowanych pielęgniarek , a także wykładał w szkołach pielęgniarek dyplomowanych PCK w Warszawie. W tych latach ogłosił też kilka prac naukowych m.in. na temat stanu szpitalnictwa wenerycznego w Polsce, oraz oddziaływanniu związków chemicznych w medycynie. W dn.1.09.1936r mianowany został etatowym lekarzem dermatologiem Szpitala Ewangielickiego, pełniąc swe obowiązki do sierpnia 1944 r. tj. do czasu zburzenia Szpitala podczas Powstania Warszawskiego. W czasie powstania we własnym domu przy ul.Chopina w Warszawie zorganizował szpital i zarazem dom opiekuńczy dla bezdomnych i opuszczonych , których odnajdywał w płonących domach i sprowadzał do szpitala z narażeniem własnego życia. Po wyzwoleniu dr.Franciszek pracował w Szpitalu Miejskim w Żyrardowie, był inspektorem Inspekcji Pracy a także prowadził wykłady z zakresu higieny i chorób zawodowych dla personelu technicznego zakładów przemysłowych. Dr.Franciszek był nie tylko doskonałym lekarzem -specjalistą ale też erudytą, znawcą i miłośnikiem literatury sztuki i muzyki. Znał biegle w mowie i piśmie cztery języki: rosyjski, francuski, angielski i niemiecki. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobie rodzinnym kw.35 rząd 6 grób 16.