Leopold
przybrane nazwisko Anton Stalewicz, pseud. Antos, Ihnat, Żeniewicz, Krajski, Mikoła Hrymot i in, białoruski literat, poeta dziennikarz działacz polityczny. Ur.12.06.1895r w folwarku Kurjanowszczyzna (w pow. Wilejskim ) w rodzinie szlacheckiej, był synem Alojzego Jana i Heleny z Janowskich, miał starsze rodzeństwo:Czesława i Jadwigę. Żonaty z Frydą Jezierską, zmarł bezpotomnie w 1938r. Leopold uczył się w Krajsku , potem w Wilejce, gdzie ukończył szkołę mając 14 lat a następnie wyjechał do Wilna w którym włączył się do młodzieżowego białoruskiego ruchu odrodzeniowego oraz zespołu teatralnego Ihnata Bujnickiego.W Wilnie pracował w fabryce, następnie jako kreślarz jednocześnie uczył się by ukończyć jako ekstern szkołę średnią. Wkrótce zaczął zaczął przynosić swoje pierwsze utwory literackie do redakcji „Nasej Nivy” (głównego pisma Białoruskiej Socjalistycznej Hromady) by z czasem stać się jej współpracownikiem a następnie stałym pracownikiem redakcji. Mając zaledwie 17 lat napisaał trzyaktowy dramat Bludniki zabronionej przez cenzurę w 1912r. W czasie pierwszej wojny Leopold nie został zmobilizowany do wojska ze względu na choroby.Za czasów radzieckich pracował w Georgijewsku w charakterze sekretarza związku zawodowego pracowników biurowych i handlowych. Z przyjściem wojsk A.Denikina został zmobilizowany i z armii tej uciekł do Mińska, zajętego na wiosnę 1919 przez wojska polskie. Po zdobyciu przez Armię Czerwoną Mińska w lipcu 1920 był urzędnikiem w jednym z wydziałów Ludowego Komisariatu Rolnictwa .Po ponownym zajęciu Mińska przez wojska polskie wrócił w rodzinne strony pozostałe pod rządami radzieckimi, gdzie pracował jako nauczyciel. Po zawarciu traktatu pokojowego w Rydze (marzec 1921), folwark Rodziewiczów pozostał po stronie radzieckiej, zaś Leopold udał się do Wilna, gdzie związał się ze środowiskiem wydawców białoruskiej prasy lewicowej, w której zamieszczał swoje utwory. W r.1921 ukazał się czteroaktowy dramat Pakryudzanyja, a w r.1922 pierwszy zbiorek wierszy, póĄniej utwory sceniczne, których wystawienia zakazywała cenzura. Jego działalność wydawnicza i redakcyjna była przeważnie działalnością społeczną, której publikacje często ulegały konfiskatom. Do połowy 1924 r. przebywał w Moskwie, jako słuchacz Komunistycznego Uniwersytetu Mniejszości Narodowych Zachodu, gdzie po raz pierwszy zetknął się z teorią marksizmu. Po powrocie do kraju powierzono mu funkcję sekretarza Okręgowego Komitetu KPZB w Grodnie. Jego działalność polityczna powodowała częste ucieczki, ukrywanie się. W 1938r. został ponownie aresztowany i w tymże roku zginął. Po XX ZjeĄdzie KP Związku Radzieckiego w r.1956 został oficjalnie zrehabilitowany. Leopold był autorem 80 opowiadań, 12 utworów scenicznych, wielu szkiców, monologów I dwóch tomików wierszy. Jako pisarz dotychczas nie został w pełni doceniony.
