Tadeusz Marceli
farmaceuta, działacz społeczny, ur. 21.01.1884 w Łucku jako jedno z dziewięciorga dzieci Franciszka i Marii z Drągowskich zmarł 11.03.1947r w Susłowie w Kraju Krasnojarskim. Żonaty z Jadwigą Kowalską miał jedną córkę Teresę(1931). Jako 14 letni chłopak pracował w sklepie aby zarobić na naukę, którą zakończył maturą w gimnazjum w Łucku. Po maturze rozpoczął przygotowania do zawodu farmaceuty, jako uczeń aptekarski, póĄniej pracując w aptekach w Odessie i Kijowie, ukończył kolejno kursy pomocnika aptekarskiego, prowizora by na wreszcie ukończyć studia farmaceutyczne na Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie (1918). W czasie 1 wojny światowej (przerywając studia) był oficerem wojskowej służby sanitarnej w armii rosyjskiej a następnie w dywizji polskiej pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył w WP w jednym z oddziałów Armii Ochotniczej w Warszawie. Od r.1921 prowadził własną aptekę w Lubomlu na Wołyniu do czego miał pełne uprawnienia po nostryfikacj dyplomu na Uniwersytecie Warszawskim jako magister farmacji. Tadeusz udzielał się również społecznie, był m. in. członkiem Wydziału Powiatowego i Rady Powiatowej w Lubomlu, członkiem Komunalnej Kasy Oszczędności, prezesem Zarządu Powiatowego Rezerwistów, prezesem Komitetu Pomocy Zimowej dla Bezrobotnych i członkiem zarządu Związku Strzeleckiego. W okresie II wojny światowej był starostą komisarycznym pow. Lubomelskiego z ramienia Delegatury Rządu na Kraj. Aresztowany w grudniu 1944r przez radzieckie organa bezpieczeństwa, Po rozprawie sądowej skazany na 7 lat obozu i 10 lat pozbawienia praw obywatelskich. W maju 1945 wywieziono go do obozu w Susłowie w Kraju Krasnojarskim gdzie zmarł 11.03.1947r.